Als jij niet zou weten dat je een mens was, wat zou je dan nu denken dat je bent?
Als je terugkijkt in de tijd, lijkt progressie lineair.
Bijvoorbeeld:
Stenen tijdperk
Landbouw
Industrie
Digitaal
Het lijkt alsof progressie incrementeel en logisch is: alsof we langzaam en stap voor stap vooruitgaan.
De enige reden waarom je dit denkt, is omdat het al is gebeurd.
Er had net zo goed iets anders kunnen gebeuren.
Het is dus niet zo dat computers al bound to happen waren.
Bijvoorbeeld
Stenen tijdperk
Landbouw
Totaal iets anders
Totaal iets anders
Als niemand een computer had bedacht, had alles er heel anders uitgezien. En het alternatief had net zo logisch geleken.
Er is geen causaliteit in geschiedenis. Het lijkt zo.
In de natuurkunde wordt deze fout de hele tijd gemaakt
Je verwacht dat A leidt tot B
Maar dat is niet zo
Het lijkt een logisch gevolg
Dus je verwacht dat je een meting doet
En dat het licht altijd op dezelfde manier valt
Maar dat is niet zo
Want het oorspronkelijke verband klopt niet. Je stelt een vreemde vraag
Je verwacht dat relaties de hele tijd hetzelfde zijn, maar dat is niet zo
Bijvoorbeeld
Het heelal dijt uit
Dus omgekeerd krimpt het
(heeft met elkaar te maken, maar ook niet)
Het statement dat je maakt bij quantum is dat je verwacht
Dat alles altijd precies op dezelfde manier gaat
Dus in dezelfde condities, dat het hetzelfde gaat
Dat is ronduit belachelijk.
Niets gaat zo.
De onzichtbare wereld
Je ziet niet dat depressie de hele tijd wordt voorkomen door zingeving
Je ziet niet dat angst wordt weggenomen door liefkozende woorden
Dat gebeurt de hele tijd, 24/7
Als het niet meer gebeurt, valt het ineens op dat je depressief en somber en bang bent. Maar dat komt niet doordat we ineens ziek zijn. Dat komt omdat andere dingen niet meer gebeuren. Religie is daarin heel belangrijk. Niet omdat het belangrijk is wat iemand gelooft, maar omdat samenzijn en reflectie extreem belangrijk is. Dus een momentje stilte, alsof je in de kerk zit.