Je kunt gedachten afsluiten
Als in: we hebben een tijdje in deze trein gezeten, en dit is het moment om het af te sluiten.
Ik doe dit vaak op vrijdag. Op vrijdag reflecteer ik op waar ik over heb nagedacht, welke fouten ik heb gemaakt, en dan sluit ik het hoofdstuk af.
Dit betekent dat als de gedachte terugkomt, dit onterecht is, en de gedachte en ik een heel, heel groot probleem hebben samen. We hebben namelijk al afgesproken dat de gedachte niet meer zou moeten terugkomen, en het gebeurt toch. Dus we hebben een probleem samen.
Hoe je dit doet: je kunt dit op een heel verhalende, niet-technische manier doen. Je lichaam werkt heel intuïtief, en zowel op taal als logica. Maak het een bewust proces en concreet proces. Ik heb deze gedachte en die wil ik niet meer. In de praktijk is het vaak: ik wil deze gedachte wel, maar alleen als het als een verrassing komt.
Waar het om gaat: ga ervoor zitten. Of doe het op de achtergrond. Je hebt de totale controle over wat er in jezelf gebeurt.
Eerlijk zeggen wat je echt van iets vindt is het moeilijkste dat er is
In een relatie zitten en eerlijk tegen iemand zeggen wat je vindt: het moeilijkste dat er is. Religieus zijn en zeggen wat je er echt van vindt: het moeilijkste dat er is. Sommige dingen vergen een bepaald soort moed die weinigen is gegeven. De moed ‘alleen op je kamer zitten en gewoon totaal eerlijk zijn’. Ook al ga je in tegen alles wat iedereen zegt, wat je familie vindt. Dat is moeilijk. Gewoon jij, alleen op je kamer, vindend wat je vindt. Gewoon ‘het voelt niet goed, klaar, het kan me niet schelen wat iedereen zegt, het voelt niet goed, ik voel me niet goed, ik voel me een beetje ziekjes, ik voel me smerig, ik krijg er een slechte smaak van in mijn mond, nee jij, blijf jij lekker rationaliseren, dan vind ik wat ik vind, met de smerige smaak in mijn mond. Of kom je me vertellen dat dit wel goed moet voelen? Dat doet het namelijk niet. Door jouw gedachte, jouw idee, voel ik me letterlijk smerig in mijn eigen lichaam, seksualiteit, gadverdamme, jij met je religie, gadverdamme, je durft het niet eens aan jezelf toe te geven.
1: It is a dance.
2: It’s about your whole body, not just your brain.
Consciousness = your body explaining to you how it works.
This is a notoriously hard puzzle. Both Jesus and Buddha failed this test. They didn’t make it through the "It’s all just one big energy level" stage.
In my family, we did. There are always simple, quiet people who excel at these kinds of puzzles—understanding life.
The hardest levels of life and consciousness are these kinds of puzzles:
#1 Admitting that your life is bad, and that you feel bad.
A lot of things are programmed to make you pretend that everything is fine, even when it’s not. This is such a strange mechanism. If you’re a boy, never admit that you’re scared.
#2 Admitting that you find something interesting. You’ve also been programmed to be extremely modest about what you find interesting. Well, I find consciousness interesting, which is why I solved it. You can never beat a true hobbyist. I spent 35 years thinking about this.