Een van de grootste misvattingen bij mensen is dat iemand ongeveer hetzelfde blijft.
Dat is niet zo: je kunt in een paar jaar een ander persoon worden. Dat iedereen anders naar je kijkt. Dat je je anders voelt, anders naar de wereld kijkt.
Echt alles kan anders zijn.

Een persoon is dus helemaal niet ‘stabiel’. Je kunt een ander pad bewandelen. En dan word je iemand anders.

Maar het hoeft natuurlijk niet. Ben je nu al heel gelukkig? Dan verander je lekker niets.

Het is een pad waar je op loopt.

Het gevaar van boeddhisme
Slimme mensen zien het boeddhisme als de ‘devil in disguise’. Het pretendeert namelijk dat er een eindpunt is: het ego. Door je ego de hele tijd te onderdrukken, ontneem je jezelf juist de mogelijkheid om iemand anders te worden, en dat is zonde. Trap hier niet in.
Ik heb het zelf gedaan – ik ben meerdere keren een andere persoon geworden. En dat is een fantastische ervaring.

Van iemand zonder spullen, een psychiatrisch patiënt, naar iemand met aanzien, met spullen en een duur appartement, met vrouwen, zonder vrouwen, met middelen, zonder middelen. Je wil het hebben meegemaakt. Dat is hoe leren werkt. Wat er ook gebeurt, ik heb dit voor altijd meegemaakt.

Het gevaar van positief denken
Positief denken is handig als je nog nooit positief naar iets hebt gekeken. Maar positief denken omdat je bang bent om aan negatieve dingen te denken, is een ramp. Ik gebruik deze strategie liever niet. Slecht is slecht en goed is goed. Maar eigenlijk bestaat het sowieso niet.
Ik denk waar ik aan denk. En dat bepaal ik helemaal zelf. Niemand gaat voor mij bepalen dat ik niet aan negatieve dingen mag denken.

Daarbij: de hele dag aan negatieve dingen denken betekent niet dat er iets gebeurt. Ik denk lekker de hele dag aan depressie. Word ik dan depressief? Absoluut niet.
Jij bent juist bang om eraan te denken, en dat is jouw zwakte. Niet die van mij. Ik durf een jaar of dertig aan depressie te denken, en ik weet dat je daar niet depressief van wordt. Kom maar op.